लग्नाला पंचवीस वर्ष झाल्यावर अचानक एक दिवस तिनं त्याला विचारलं …
“तुला माझ्याबद्दल काय वाटतं ?”
तो बावचळला … गोंधळला … आता अशा प्रश्नांची सवय उरली नव्हती नं … !
प्रेम नवं नवं होतं तेव्हा ठीक होतं हो … तिच्याकडून दिवसातनं एकदा तरी हा प्रश्न यायचा आणि त्याच्याकडे ही एकदम भारी भारी उत्तरं तयार असायची …
पण मग लग्न झालं …
संसार नावाची प्रश्नपत्रिका सोडवता सोडवता ही असली तोंडी परीक्षा पार विस्मरणात गेली …
आणि काल परवा अचानक हा गुगली पडला …
त्यातून तिनं प्रश्न विचारला तेव्हा ती पोळ्या करत होती ..
हातात लाटणं …
समोर तापलेला तवा …
त्यानं संभाव्य धोका ओळखला ..
आणि ‘सांगण्यासारखं प्रचंड आहे ..
संध्याकाळी सावकाशीनं सांगतो …’
असं म्हणून तो कामावर सटकला … !
तो घरातून बाहेर पडला खरा …
पण घर काही डोक्यातून बाहेर पडलं नव्हतं .. !
अख्खा दिवस शब्दांची जुळवाजुळव करण्यात गेला …
कठीण असतं हो …
नात्याचं गणित एकदा भावनेत अडकलं की ते शब्दांतून सोडवणं कठीण असतं ..
तो विचार करत होता ..
काय सांगावं .. ?
मी राजा .. तू माझी राणी वगैरे काही म्हणावं का …
नको .. फार फिल्मी वाटतं ..
तू खूप छान आहेस …
असं म्हणावं … नको …
तिला ते फारच रुक्ष वाटण्याची शक्यता आहे ..
समजूतदार सहनशील वगैरे म्हणावं …
तर ती नक्की म्हणेल …
राजकारण्यांसारखी उत्तरं देऊ नकोस …
त्याला काहीच सुचेना …
बायकोला आवडेल असं वागणं आणि तिला पटेल असं बोलणं … हे दोन्ही शिकवणारे क्लासेस असायला हवे …
लाईन लागेल नवऱ्यांची …
त्याच्या मनात असले भलभलते विचार येत होते ..
सूर्य मावळला …
घरी जायची वेळ झाली ..
आपल्याला पाहिल्या पाहिल्या तिच्या उजव्या डोळ्याची भुवई वर जाणार …
याची त्याला खात्री होती …
घरचा अभ्यास न करता शाळेत गेलेल्या विद्यार्थ्यासारखा त्याचा चेहरा झाला होता …
त्यानं बेल वाजवली ..
अपेक्षेप्रमाणे तिनं दार उघडलंच नाही ..
त्याच्या मुलानं दार उघडलं … आणि पुढच्याच क्षणी कांद्याच्या भजीचा घमघमाट नाकात शिरला …
मुलगा जवळ जवळ उडी मारत म्हणाला … “भजी केलीत आईनं … पटकन हातपाय धुवून या …”
तो मान डोलावून आत गेला … आणि पुढच्याच क्षणी टेबलवर हजर झाला …
बायकोनं भज्यांची प्लेट समोर मांडली …
त्यानं विलक्षण अपराधी चेहऱ्यानं तिच्याकडे पाहिलं …
तिनं तोंडभर हसून विचारलं .. “काही सुचलं … ? “
त्यानं नकारार्थी मान हलवली …
तशी ती पटकन टाळी वाजवून आनंदानं म्हणाली … “मलाही नाही सुचलं … ! “
तो पुन्हा गोंधळला …
इतकी अनपेक्षित प्रतिक्रिया … ?
आणि ती बोलतच होती …
“काही दिवसांपूर्वी माझ्या एका मैत्रिणीनं मला विचारलं …
तुला तुझ्या नवऱ्याबद्दल काय वाटतं … ? “
सात दिवस विचार केला ..
पण मला काही सांगताच येईना …
मग भीति वाटली …
माझं तुझ्यावरचं प्रेम आटलं की काय .. ?
अपराधी वाटायला लागलं – काय करावं कळेना …
मला स्वतःविषयी शंका होती पण पंचवीस वर्षानंतर ही तुझं प्रेम कणभर ही आटलेलं नाही याची खात्री होती.
म्हणून मग हा प्रश्न तुला विचारला …
वाटलं .. तुला उत्तर देता आलं तर आपण ‘Fault’ मध्ये आहोत ..
पण नाही … तुलाही उत्तर देता आलं नाही …
म्हणजे आपण आता अशा वळणावर आहोत …
जिथे फक्त ‘वाटणं’ संपून ‘वाटून घेणं’ सुरु झालंय …
आता शब्द सापडत नाहीत … आणि त्याची गरजही वाटत नाही …
कारण आता एकमेकांसमोर स्वतःला सिध्द करण्याची धडपड संपलीय … “
असं म्हणून तिनं एक कांदा भजी त्याला भरवली …
शपथ सांगतो …
त्याच्या पंचवीस वर्षाच्या संसारामधला सगळा खमंगपणा त्या भजीत उतरला होता !!!
मुख्यसंपादक
